شخصیت مسلمانان حرمت بسیار دارد و هر گونه هتک حرمت
و پرده دری در این باره حرام است. شایعه پراکنی، غیبت و نقل خبری که بدان اطمینان
کامل نیست، تهمت و افتراء ظلم است و از مصادیق بارز بی حیثیت کردن مسلمانان به
حساب می آید. این مرتبه از ظلم از تصرف عدوانی در اموال مردم مهمتر و گناهش بیشتر
است.
رسول خدا (صلی الله علیه و آله) هنگام ایراد خطبه ای
در نکوهش ربا و بیان عظمت گناه آن فرمودند:
«گناه یک درهم ربا، بزرگتر از 36 مرتبه زناکردن است
و بدترین مراتب رباخواری از بین بردن آبروی مسلمانی است.»[1]
نگاه تحقیرآمیز، تمسخر و توهین چه در پیش رو (لمزه)
و چه در پشت سر (همزه) ظلم و هتک حرمت است و موجب سقوط انسان می شود.
«وَیْلٌ لِکُلِّ هُمَزَهٍ لُمَزَةٍ»[2] وای بر هر
عیبجوی هرزه زبان
مبادا که به مقام، رتبه و لباس خود مغرور شوید و
دیگران را به چشم حقارت بنگرید یا نسبت به رفع مشکلات مردم توجه کافی نکنید که
گناه بزرگی است و به آتش آن خواهید سوخت. چون ریختن آبروی مؤمن از گناهان کبیره
است. شارع مقدس اهتمام زیادی برای شخصیت دادن به مؤمن ورزیده است تا آنجا که هتک
حرمت مردم، به ویژه مسلمانان، را از همه ي گناهان بالاتر دانسته و ریختن آبرویش را
همچون ریختن خونش به حساب آورده است. زیرا، «وَ للهِ الْعِزَّةُ وَ لِرَسُولِه وَ
لِلْمؤمِنین» (عزت از آن خدا و رسول و مؤمنین است)[3]
پي نوشت ها:
[1]. مکاسب محرمه، به نقل از گناهان کبیره
[2]. سوره ي همزه، آیه 1
[3]. سوره ي منافقون، آیه 8